Domowe sposoby na trądzik

Trądzik to choroba skóry, z którą zmaga się wiele osób, najczęściej nastolatków. Trądzikowi nierzadko towarzyszą zarówno stany zapalne, czyli tak powszechne pryszcze, jak i stany niezapalne, czyli zaskórniki i wągry. Schorzenie skóry, jakim jest trądzik, zwykle występuje na twarzy, jednak może pojawić się także na szyi, ramionach, klatce piersiowej czy plecach. W związku z tym, że z trądzikiem walczy dziś około 90% nastolatków i 25% dorosłych, można powiedzieć, że jest to najczęściej występująca choroba na świecie.

Przyczyny trądziku

Trądzik jest schorzeniem dermatologicznym występującym przede wszystkim w okolicach łojotokowych skóry. Najbardziej charakterystyczne zmiany, jakie niesie ze sobą trądzik, to zaskórniki, grudki, krosty, torbiele ropne, blizny i tak zwane wągry i pryszcze. Głównymi przyczynami tej choroby skóry są: przerost gruczołów łojotokowych, nadmierne rogowacenie, sam łojotok, bakterie i wirusy, stany zapalne skóry, zaburzenia hormonalne, uwarunkowania genetyczne, zaburzenia immunologiczne, a nawet czynniki psychologiczne.

Najważniejszą i najczęściej spotykaną przyczyną trądziku jest nieprawidłowe funkcjonowanie gruczołów łojowych. Zmiany hormonalne i inne zaburzenia u pacjenta chorego na to schorzenie doprowadzają do nadmiernej stymulacji gruczołów, a to z kolei do nadprodukcji łoju. Mimo że zjawisko to jest charakterystyczne dla wieku dojrzewania, problem może ciągnąć się latami, nawet do okresu dojrzałego i wieku 35-40 lat!

Innym, ważnym i częstym czynnikiem powodującym wystąpienie trądziku, jest rogowacenie. U chorych komórki ujścia mieszka włosowego ulegają nadmiernemu namnażaniu, co prowadzi do zwężenia kanału wyprowadzającego i powstania czopu, blokującego wydostanie się łoju. Takie zatrzymanie płynu przyczynia się do powstawania zmian trądzikowych, tj. mikrozaskórników oraz zaskórników otwartych.

Należy pamiętać, że nieleczony trądzik może mieć przewlekły przebieg i pozostawić trwałe ślady, jak choćby przebarwienia skóry, blizny czy zaburzenia emocjonalne. Dlatego warto poznać sposoby kuracji tego schorzenia. Jedną z metod naturalnych jest leczenie… drożdżami.

Kuracja drożdżami

Z każdym schorzeniem skóry możemy udać się do dermatologa, który z pewnością pomoże nam w przezwyciężeniu problemu. Jednak nie zawsze trzeba korzystać z takiego rozwiązania. Można równie dobrze odwołać się do mądrości samej natury i zastosować kilka metod naturalnych leczenia trądziku. Jedną z nich jest kuracja drożdżami.

Są dwa główne sposoby wykorzystania tych produktów spożywczych – w formie maseczki oraz w formie pitnej. Maseczkę powinno robić się z drożdży piekarniczych. Z niewielką ilością ciepłej wody należy rozgnieść drożdże, odstawić papkę pod przykryciem na 10 minut, po czym nakładać na zmiany trądzikowe na twarzy i ciele. Maseczkę trzyma się zwykle około pół godziny, po czym należy ją dokładnie usunąć ciepłą, czystą wodą. Zabieg należy powtarzać co dwa dni przez najwyżej 4-5 tygodni. Po tym czasie, jeśli nie nastąpi żadna poprawa, należy skorzystać z pomocy lekarza.

Innym, bardziej powszechnym, i podobno niezawodnym, sposobem na trądzik jest wyciąg z drożdży piwowarskich. Można je przyjmować w postaci tabletek dostępnych w aptekach, a także w formie pitnej. Jeden z przepisów poleca zalanie drożdży zimną, przegotowaną wodą i osłodzenie ich. Preparat należy przechłodzić przez kilka godzin, a następnie wypić – jedną szklankę na dzień. Ważne jest, aby kurację tę przerwać po 10 dniach. W razie problemów warto skontaktować się z lekarzem.

Warto także pamiętać, że nie zawsze stosowanie naturalnych metod na trądzik pomaga w 100% oraz nie każdy może do tych metod się odwoływać. Leczenia drożdżami powinni unikać cukrzycy, chorzy na niewydolność nerek czy osoby z zapaleniem stawów. Ponadto przed rozpoczęciem kuracji warto dowiedzieć się, czy nie jesteśmy uczuleni na drożdże. Po prostu, jak każdy lek, drożdże należy dozować z umiarem.

Właściwości cebuli

Cebula wywodzi się z tej samej rodziny co czosnek i dzieli z nim wiele cennych właściwości. Znajduje się w niej dużo polifenoli oraz flawonoidów. Substancje te działają przeciwzapalnie i zapobiegają stanom zapalnym skóry wywoływanym przez promienie ultrafioletowe. Warto uświadomić sobie, że większość widocznych oznak starzenia się skóry jest wynikiem stanu zapalnego zachodzącego w organizmie. Dzięki przyjmowaniu przeciwutleniaczy można przywrócić dobry stan zdrowia organizmu. Cebula zawiera również dużo witaminy C, która jest kluczowa dla tkanek łącznych ciała i produkcji kolagenu. Ponadto w jej składzie jest kwercetyna, rodzaj flawonoidu, który poprawia stan naczyń krwionośnych w skórze, dzięki czemu usprawnia krążenie krwi i zapobiega tworzeniu się skrzepów krwi. Dla osób zmagających się z trądzikiem najważniejszy jest jednak fakt, iż cebula ma właściwości bakteriobójcze. Bakterie są bowiem, obok zaburzeń hormonalnych, głównym czynnikiem powodującym wypryski trądzikowe. W cebuli znajduje się również chrom – pierwiastek śladowy, który uczestniczy w trawieniu tłuszczów i białka. Ponadto chrom eliminuje bakterie odpowiedzialne za stany zapalne porów skóry i powstawanie trądziku. Chrom jest do tego stopnia ważny w walce z trądzikiem, że jego niedobór może spowodować pojawienie się wyprysków u niemal 90% osób dotkniętych tą chorobą skóry.

Jak stosować cebulę w leczeniu trądziku?

Coraz więcej osób robi maseczki z cebuli, by złagodzić zmiany skórne, ale dużo korzyści przynosi również konsumpcja tego warzywa. Przygotowując cebulę do jedzenia, należy obrać ją możliwie oszczędnie. W górnych warstwach cebuli znajduje się bowiem najwięcej flawonoidów, kwercetyny oraz antocyjanów. Usunięcie zbyt wielu zewnętrznych warstw cebuli może spowodować utratę nawet 75% cennych substancji. Nie należy martwić się o wartości odżywcze cebuli w czasie gotowania. Gdy cebula jest podgrzewana przez co najmniej pięć minut, kwercetyna i inne flawonoidy pozostają nienaruszone i po prostu przenoszą się z warzywa na danie. Cebulę można oczywiście spożywać również na surowo. Badania wykazały, że konsumpcja 2-7 cebul dziennie wystarczy, by dodatkowo zmniejszyć ryzyko wystąpienia kilku odmian raka. Cebule są również skuteczne w regulowaniu poziomu insuliny w organizmie, co oznacza, że warto sięgać po nie w profilaktyce cukrzycy. Niektóre badania dowodzą, że cebula spełnia istotną rolę we wzmacnianiu tkanek łącznych kości i mięśni. Potrzebne są co prawda dalsze badania dotyczące wpływu cebuli na układ krążenia, ale nawet teraz wiadomo, że doprawianie dań cebulą jest wskazane, nie tylko z powodu walorów smakowych tego warzywa.

Działanie bratka polnego

Bratek polny jest dostępny w aptekach również pod postacią tabletek zawierających odpowiednio przygotowany wyciąg z tej rośliny.
Aby bratek zadziałał, musi jednak być stosowany regularnie przez dłuższy czas. Pierwsze efekty można zauważyć po miesiącu stosowania, jednak dopiero kilkumiesięczna kuracja wprowadza widoczne zmiany w kondycji skóry. Pozytywny wpływ bratka na zmiany skórne, zwłaszcza te o charakterze trądzikowym, warunkuje wielokierunkowość jego działania. Poprawa kondycji skóry trądzikowej przebiega przede wszystkim poprzez zmniejszenie łojotoku i w konsekwencji wygładzenie skóry. Kolejnym uchwytnym punktem działania bratka jest wpływ na przemianę materii i oczyszczenie organizmu z toksyn. Zawarte w kwiatach bratka flawonoidy działają moczopędnie oraz oczyszczająco, wiążąc szkodliwe produkty przemiany materii i usprawniając ich usuwanie z organizmu. Aby jednak herbata z bratka zadziałała, co warto raz jeszcze podkreślić, musi być stosowana regularnie przez dłuższy czas. Zaleca się picie herbaty z bratka przynajmniej dwa – trzy razy dziennie.

Tabletki z wyciągiem z bratka należy zażywać według wskazań na ulotce. Pierwsze efekty można zauważyć po miesiącu stosowania, jednak dopiero kilkumiesięczna kuracja wprowadza widoczne zmiany w kondycji skóry. Herbata z bratka skutecznie wzmacnia również włosy i paznokcie. Wpływ na urodę to jednak nie wszystkie właściwości herbaty z bratka.
Picie herbaty z bratka może pomagać również w chorobach dróg oddechowych, bratek działa bowiem wykrztuśnie i nieco zwiększa potliwość. Wywary z bratka polnego były więc stosowane w medycynie ludowej od lat, pomagając na wszelkie formy przeziębienia, grypy, a nawet anginy.
Po napar z bratka sięgają również osoby, którym dokuczają stany zapalne dróg moczowych lub doskwiera im suchy kaszel.

Polecany jest on także osobom zażywającym duże ilości leków i antybiotyków w celu poprawy metabolizmu i oczyszczenia organizmu.
Należy podkreślić, że nie wszyscy mogą stosować preparaty z wyciągiem z bratka. Podstawowymi przeciwwskazaniami do stosowania bratka są wielopłytkowość i zakrzepica – stąd osoby starsze raczej nie powinny stosować tej herbatki.

Jak stosować herbatę z bratka?

Herbatkę z bratka zaparza się najczęściej po posiłku i pije w ilości 2–3 razy dziennie. Smak herbatki jest delikatny i większość osób znajduje przyjemność w jej piciu. Można więc zastąpić codzienną zwyczajną czarną herbatę naparem z bratka, który poza dobrym smakiem będzie równocześnie dobrze wpływał na organizm.
Herbatkę z bratka można również stosować pod postacią naparu do użytku zewnętrznego. 
Zioło bratka polnego należy wsypać w dużej ilości do miski i zalać wrzącą wodą (można także zioła wsypać bezpośrednio do gotującej wody i trochę podgotować). Następnie powinno się nachylić twarz nad miską i przykryć głowę ręcznikiem. Zabieg taki powinien trwać ok. 10–15 minut. Przeciwwskazaniem do stosowania naparu z bratka jest jednak cera ze skłonnością do pękających naczynek.
Aloes to roślina dekoracyjna, ale znana jest także ze swoich właściwości leczniczych. Wykazuje bowiem działanie bakteriobójcze, przeciwzapalne i słabe przeciwbólowe. Za takie działania, a także inne, odpowiedzialne są składniki soku z aloesu. Ta roślina lecznicza znalazła zastosowanie w różnych schorzeniach, głównie wszelkich stanach zapalnych, owrzodzeniach skóry. Wykorzystywana jest również w leczeniu trądziku.

Lecznicze właściwości aloesu

Aloes, z łac. Aloe vera czy Aloe barbadensis, wykazuje bardzo szeroki zakres działań na organizm. Największe właściwości lecznicze przypisuje się świeżemu sokowi z liści aloesu. Firmy kosmetyczne wykorzystują tę substancję roślinną w preparatach do skóry z problemami, skóry trądzikowej, tłustej czy podatnej na stany zapalne. Aloes posiada właściwości:

• Przeciwzapalne,
• Antyseptyczne, bakteriobójcze,
• Słabe przeciwbólowe,
• Odżywcze,
• Nawilżające,
• Rozszerzające naczynka krwionośne,
• Powodujące szybszy podział komórek, tj. proliferację komórek nabłonka,
• Przyśpieszające gojenie się ran,
• Oczyszczające,
• Przeciwświądowe,
• Ściągające.

Te wszystkie działania wykorzystywane są w leczeniu zewnętrznym różnych schorzeń skóry: oparzeń, owrzodzeń, stanów zapalnych skóry, trądziku i innych. Wyciągi z liści aloesu wykorzystywane są także w preparatach wewnętrznych, gdzie zastosowane jest działanie przeczyszczające aloesu lub łagodzące kaszel.

Sok z aloesu na trądzik

Głównie jednak stosowany jest do wyrobów kosmetycznych, żeli, toników, maści, kremów itp., przede wszystkim dla cery trądzikowej. Takie preparaty mogą być stosowane niezależnie od rodzaju i przyczyny trądziku. Ta choroba skóry głównie pojawia się w okresie dojrzewania i może trwać nawet kilka lat, a spowodowane jest to zaburzeniami hormonalnymi, głównie wahaniem poziomu testosteronu. Dlatego też w większości przypadków dotyczy on chłopców, ale nie zawsze. Wtedy też kosmetyki zawierające zmiażdżone liście aloesu i/lub sok z liści aloesu mogą być stosowane w łagodzeniu objawów trądziku. Jeżeli stosowanie takich produktów nie przynosi odpowiednich rezultatów, należy zgłosić się do lekarza, w celu podjęcia specjalistycznego leczenia. Kuracji preparatami z aloesem nie trzeba przerywać.

Aloes w trądziku stosowany jest głównie w postaci maści lub żelu. Maść z aloesem można nakładać w niewielkich ilościach 3-5 razy dziennie. Żel aplikuje się w ilości ok. 30 ml 3 razy w ciągu dnia. Jeżeli posiadamy aloes w doniczce w domu, możemy samemu przygotować żel, maść lub tonik z aloesu. Żel  to nic innego, jak wyciśnięty sok z liści aloesu. Ma on konsystencję przypominającą żel. Po nacięciu liścia rośliny, można przykładać go na chorą skórę. W celu przygotowania maści należy gotować żel z aloesu, aż do uzyskania gęstej masy. Należy przechowywać go w chłodnym miejscu. Tonik z aloesu sporządza się poprzez rozpuszczenie 2 łyżek żelu w szklance wody lub innego płynu.

Aloes stosowany miejscowo nie powoduje żadnych skutków ubocznych, z wyjątkiem osób na niego uczulonych. Jego stosowanie jest jak najbardziej wskazane w chorobach skóry, jest to bowiem naturalny lek, którego działanie lecznicze zostało potwierdzone.